Jeśli w Twoim otoczeniu – domu, pracy, wśród członków rodziny lub znajomych – są osoby z afazją, możesz skutecznie się z nimi komunikować. Być może będzie trzeba zmienić kilka nawyków, ale gdy się o nich pomyśli i je sobie uświadomi, łatwiej osiągnąć zamierzony cel. Cel w tym przypadku wyznacza chory, który tak samo, jak Ty, myśli i czuje, ale w wyniku choroby traci możliwości prawidłowego wypowiadania słów i formułowania zdań. Podczas porozumiewania się z osobą przejawiającą zaburzenia w nadawaniu i/lub rozumieniu mowy pamiętaj zatem o kilku prostych zasadach:
– stwórz odpowiednią atmosferę dla porozumiewania się, zadbaj o poczucie bezpieczeństwa chorego; dopilnuj, by podczas Waszych rozmów panowała cisza i spokój, wyeliminuj niepotrzebną obecność innych osób, za głośny telewizor lub radio, dzwoniący telefon;
– mów powoli, podkreślaj najważniejsze słowa, powtórz wypowiedź lub jej część, jeśli zajdzie taka potrzeba; nie podnoś głosu, nie zadawaj zbyt wielu pytań naraz, używaj prostych zdań, powszechnie używanych słów;
– wspieraj swoje wypowiedzi gestem, mimiką, rysunkiem i zachęcaj Chorego do tego samego;
– zwracaj uwagę na swego rozmówcę, nagradzaj i wzmacniaj jego osiągnięcia, zachęcaj do samodzielności, w tym komunikacyjnej, w różnych sytuacjach dnia codziennego – w domu, w sklepie, na spacerze; szanuj jego prywatność, osobiste zdanie, uczucia i emocje, zauważaj Jego zmęczenie., wspieraj i podpowiadaj, gdy trudności są duże;
– bądź odbiorcą komunikatów chorego, słuchaj i obserwuj, daj mu szansę na wypowiedź, daj mu
czas, nie poganiaj i nie przerywaj.
Po diagnozie koniecznie porozmawiaj z neurologopedą, który wskaże Ci, co jeszcze możesz zrobić dla Chorego, żeby pomóc mu skutecznie się porozumiewać. Specjalista określi, jakie sposoby będą wspierać zaburzoną komunikację, zaprezentuje rodzaj podpowiedzi, które będą Choremu pomocne, ale nie będą go wyręczać.
